... życiowej turystycznej drodze spotkałem się kilka razy z taką nazwą miejscowości. Kiedyś nawet fotografowałem piękny drewniany dworek, niestety w rozpadzie położony nad jeziorem Czarne w pobliżu Włocławka, ale to całkiem inna historia.
W dzisiejszym wpisie mowa jest o niewielkiej wsi, należącej do gminy Wielgie, która znana jest z tego, że na jej terenie znajduje się zabytkowy drewniany kościół p.w.Świętego Michała Archanioła. Świątynia powstała w 1793 roku z inicjatywy i fundacji Kajetana Pląskowskiego, który był kapitanem wojska polskiego. Kościół jest w dobrym stanie, nieźle utrzymany, choć pewne jego elementy wymagałyby już ponownej renowacji. Przez ponad dwieście lat swego istnienia, budynek ten był kilka razy remontowany, a ostatni jego remont przeprowadzono na początku XXI w.
W pobliżu kościoła, a nawet w bezpośrednim jego sąsiedztwie, znajduje się niewielki park, a w nim klasycystyczny dworek. We wsi jest sklep, ładnie utrzymany park i pałacyk, plac zabaw dla dzieci i kilkanaście domów. Wszystko to, zgrupowane jest w centralnym punkcie wsi, na zakręcie przebiegającej przez wieś drogi.
x
Do Czarnego przyjechaliśmy bezpośrednio z Lipna, gdzie zjedliśmy obiad - o ile to można nazwać obiadem, bo w powiatowym mieście zostały już tylko pizzerie i kebaby. Nie było późno, bo pora zaledwie niedzielna popołudniowa, a we wsi pustki jak zimą na plaży w Jastarni. Jedynie jakaś młoda matka z dzieckiem przebywała na placu zabaw, no i my jak te dwa oszołomy z aparatem fotograficznym.
x
Pogoda trochę zaczęła się psuć, napływały białe nielubiane przez fotografów chmury, ale na szczęście nie zapowiadały deszczu. Zrobiłem kilka zdjęć kościoła, który oczywiście był zamknięty i poszliśmy do parku zobaczyć dworek. Na całe szczęście park był otwarty i można było chwilę posiedzieć na ławeczce. Stwierdzenie, że park był otwarty wcale nie jest takie niedorzeczne w obecnych czasach, ale to inny temat.
Tak jak po cichu przyjechaliśmy, podobnie w angielskim stylu opuszczaliśmy Czarne. Kolejny punkt na naszej mapie został zaliczony i nic więcej. Wieś śpi, albo ogląda telewizję? Jak to mówiła pewna bliska mi osoba "...człowiek jak się wyśpi, to sam wstanie..." Przed nami następne miejsce do zobaczenia - Ostrowite. To tylko kilkanaście kilometrów. Zdjęcia 14.05.2023 rok.
I jak zwykle kilka zdań o budowie kościoła, zaczerpniętych ze strony
W pobliżu kościoła, a nawet w bezpośrednim jego sąsiedztwie, znajduje się niewielki park, a w nim klasycystyczny dworek. We wsi jest sklep, ładnie utrzymany park i pałacyk, plac zabaw dla dzieci i kilkanaście domów. Wszystko to, zgrupowane jest w centralnym punkcie wsi, na zakręcie przebiegającej przez wieś drogi.
"Kościół drewniany, trójnawowy konstrukcji zrębowej. Zbudowany w stylu klasycystycznym. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie. Wieża konstrukcji słupowej od frontu nadbudowana nad kruchtą, poprzedzona czterokolumnowym portykiem i zwieńczona trójkątnym szczytem z płaskorzeźbą Oko Opatrzności. Dach nad wieżą piramidalny, kryty blachą. Dach dwukalenicowy, kryty blachą z wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną hełmem blaszanym i latarnią. Wnętrze podzielone na trzy części przez dwa rzędy słupów. Pozorne sklepienie kolebkowe wspólne dla nawy głównej i prezbiterium. Sklepienia kolebkowe w nawach bocznych. Chór muzyczny osadzony nad kruchtą, o wklęsło wypukłej linii parapetu z prospektem organowym. Polichromia w stylu późnobarokowym z poł. XIX w. Na sklepieniu prezbiterium scena Pokłonu Pasterzy, a w nawie głównej Adoracja Chrystusa. W nawach bocznych postacie Świętego Pawła, Chrystusa uciszającego burzę na morzu, Chrystusa z Świętym Tomaszem, Adoracja Oka Opatrzności, Adoracja Chusty Świętej Weroniki. Na ścianach przedstawienie polskich świętych: Kazimierza Królewicza, Kunegundy, Jacka Odrowąża, Stanisława Kostki i Władysława. Wyposażenie klasycystyczne z k. XVIII w.: ołtarz główny, dwa ołtarze boczne i ambona. Konfesjonały i ławki późnobarokowe."
x
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj, wyraź opinię - można anonimowo.