Sokołowo - kościół z 1639 roku.

 

Z kościołem w Sokołowie to trochę dziwna sprawa, bo ogólnie to panuje małe zamieszanie co do miejsca jego posadowienia. Ja też trafiłem na ten kościół dość przypadkowo będąc na tzw.jednodniowej fotograficznej objazdówce. W drodze z Przedcza do Izbicy Kujawskiej, tuż przed samą Izbicą....,

mój "pilot" zauważył stojący po prawej stronie drogi drewniany kościół. Nie miałem tego miejsca zaznaczonego na swojej mapie, dlatego byłem bardzo zaskoczony. Kiedy zaparkowałem samochód pod kościołem, nawet nie wiedziałem w jakiej miejscowości się znajdujemy. Przy kościele też nie było żadnej informacji. Dopiero po zasięgnięciu informacji od gospodarzy najbliższego domu znajdującego się przy kościele, dowiedzieliśmy się , że ta wieś to Sokołowo. To niczego nie wyjaśnia, bo przy wjeździe do wsi nie ma żadnej tablicy z nazwą wioski. Jest natomiast tablica drogowskazowa informująca, że do Sokołowa prowadzi inna droga i wieś jest odległa jeden kilometr od głównej drogi.

To nie wszystko, gdyż w internecie można doczytać, że kościół znajduje się we wsi Pustynia, a inne informacje mówią, że to wieś Chotel. Żeby tego było mało, są teksty mówiące o tym, że kościół podlega pod Izbicę Kujawską, do której jest kilka kilometrów.

x

Zostawmy jednak te wszystkie dywagacje na temat umiejscowienia świątyni  i przejdźmy do jego historii. Otóż kościół p.w. Świętego Floriana powstał w 1639 roku. Nie ma informacji z czyjej inicjatywy powstał i kto był jego fundatorem. Wiadomo natomiast, że opiekowali się nim proboszczowie z Izbicy Kujawskiej. W latach swojego istnienia, budynek był poddany burzliwym losom. Wieści gminne mówią, że w na początku XIX wieku jego stan był tak krytyczny, że zastanawiano się nad dalszym jego losem. Dopiero z inicjatywy miejscowego dziedzica hr.Ksawerego Zboińskiego podjęto gruntowne prace remontowe.

x

W ciągu następnych dwustu lat swego istnienia, kościół sukcesywnie remontowano, restaurowano i konserwowano. Budynek przetrwał też bez uszczerbku II Wojnę Światową. Na początku XXI wieku (2001), kościół ponownie poddano gruntownemu remontowi, podczas którego naprawiono popękane tynki, zmieniono kolorystykę ścian, zakonserwowano ołtarze i wykonano wiele innych prac remontowych. Minęło kolejne dziesięć lat i okazało się, że konstrukcja kościoła jest mocno nadwyrężona przez naturę. Okazało się, że kościół jest odchylony od pionu o dziesięć stopni w jedną stronę, co grozi jego zawaleniem.

Ponownie podjęto czynności związane z gromadzeniem środków na jego remont. Inicjatywę w tym kierunku przejął ksiądz prałat prof.dr.hab.Leonard Fic. Dzięki pozyskanym środkom z różnych instytucji państwowych, a także po części ze środków własnych, w roku 2011 przystąpiono do kolejnego remontu. W czasie prac, wymieniono około 80% jego dawnej konstrukcji, ale też wymieniono instalacje elektryczne, zmieniono nagłośnienie i wstawiono nowe ławki. Całość prac pochłonęła ogromną sumę ponad jeden milion złotych. W roku 2012 pracę remontowe zakończono, a w roku 2014  wyremontowany kościół ponownie poświęcono. Uczynił to biskup diecezji włocławskiej Wiesław Mering.

Na koniec kilka zdań mojego podsumowania. Tylko i wyłącznie dzięki niezliczonym polskim patriotom i ich ogromnemu zaangażowaniu, takie perełki architektoniczne w Polsce przetrwały. To nie jest zasługa państwowych instytucji, które jak wiadomo własnych pieniędzy nie mają. A te którymi dysponują, pochodzą wyłącznie z naszych podatków. To, że są oni tacy hojni, to też nie wynika z ich dobroci serca a wyłącznie z wyrachowania, gdyż każde dziecko powinno wiedzieć i zapewne wie, że przy każdej takiej finansowej dotacji wiele pieniędzy gdzieś ginie. Tak ginęła kasa przy budowie autostrad, budowie stadionu, przekopie mierzei itd....Dopóki takie ślady naszej historii na polskiej ziemi istnieją, dopóty zachowana będzie nasza narodowa tożsamość.

 Kilka zdań w temacie architektonicznym, cytując tekst ze strony Kościoły drewniane w Polsce

""Kaplica drewniana, jednonawowa konstrukcji zrębowej. Orientowana, zbudowana z drewna sosnowego. Salowa, bez wyodrębnionego prezbiterium z nawy, zamknięta prostokątnie. Kruchta z boku nawy. Dach jednokalenicowy, kryty gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią. Wewnątrz strop płaski. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach z prospektem organowym z XIX w. Belka tęczowa z późnobarokowym krucyfiksem. Ołtarz główny z XIX w. Dwa ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica z XVIII w. Rzeźby barokowe z poł. XVIII w. na konsolach. Dzwonnica drewniana, otwarta, kryta dachem dwuspadowym. """

Mapka poglądowa jak dojechać i gdzie szukać.